تحقیقات جدید (Chopik & Grimm، 2019) از دانشگاه ایالتی میشیگان نشان می دهد که من به عنوان یک فرد مسن در رتبه بندی پایین تر از رشته پزشکی خودشیفتگی تنها نیستم. این مطالعه طولی توسط ویلیام چوپیک و کوین گریم در جدیدترین شماره روانشناسی و پیری منتشر شده است.
آخرین تحقیقات مبتنی بر طول عمر (2019) در مورد چگونگی تغییر خودشیفتگی از بزرگسالی به بزرگسالی ، قابل توجه است زیرا ، بر خلاف اکثر مطالعات مربوط به خودشیفتگی ، محققان MSU به نمونه های مقطعی تکیه نکردند ، که فقط عکس فوری از خودشیفتگی را نسبت به سالهای گذشته ارائه می دهند. مدت زمان کوتاهی.
ماهیت طولی این تحقیق به جداسازی برخی اسطوره های نسل محور در مورد خودشیفتگی کمک می کند ، مانند حدس و گمان های تفرقه آمیز مبنی بر اینکه "هزاره ها" نسبت به "بومرها" یا برعکس ، خودشیفتگی بیشتری دارند.
محققان با مطالعه نمونه ای از 747 شرکت کننده از نسل های مختلف اعم از سنین 13 تا 77 ساله در یک بازه زمانی طولانی ، تشخیص دادند که صرف نظر از نسلی که متعلق به فردی است ، نوجوانان تمایل دارند صفات خودشیفتگی بیشتری را نسبت به بزرگترها نشان دهند.
همانطور که نویسندگان توضیح می دهند ، "ما دریافتیم که شکل های ناسازگارانه تر خودشیفتگی (به عنوان مثال ، حساسیت ، اراده) در کل زندگی کاهش یافته و استقلال فردی در طول زندگی افزایش یافته است."
پیشگویی اصلی این تحقیق اینست که صفات خودشیفتگی به طور معمول با گذشت زمان و با افزایش سن کاهش می یابد ، صرف نظر از اینکه در چه دهه ای شخصی به دنیا آمد.
ویلیام چوپیک ، استادیار روانشناسی دانشگاه MSU ، گفت: "در فرهنگ ما روایتی وجود دارد که نسل ها بیشتر و بیشتر از خودشیفتگی می شوند ، اما هیچ کس تاکنون به آن نگاه نکرده است یا اینکه چگونه با سن همزمان متفاوت است." و نویسنده اصلی این مطالعه ، در انتشار خبری گفت.
چوپیک و گریم دریافتند که بزرگسالی هنگامی که نوبت به خودشیفتگی می رسد سریعترین دوره تغییر است. به گفته چوپیک ، قوی ترین انگیزه مرتبط با کاهش خودشیفتگی در بزرگسالان جوان به نظر می رسد اولین کار شما و پیوستن به نیروی کار است.
چوپیک گفت: "اتفاقاتی وجود دارد که در زندگی اتفاق می افتد که می تواند افراد را کمی تکان دهد و آنها را وادار به سازگاری با کیفیت خودشیفتگی خود کند." "با افزایش سن ، روابط جدیدی ایجاد می کنید ، تجربیات جدیدی را آغاز می کنید ، خانواده ای را راه اندازی می کنید و مواردی از این دست. همه این عوامل باعث می شوند کسی متوجه شود که همه چیز در مورد آنها نیست." و هر چه پیرتر می شوید ، بیشتر به دنیایی فکر می کنید که ممکن است از آن کنار بیایید. یک احساس وجود دارد که خودشیفتگان متوجه می شوند که اگر می خواهند دوست داشته باشند یا روابط معنادار داشته باشند ، راه رسیدن به آنها هوشمندانه نیست. "
